အေဖ့ကို လြမ္းတဲ့ေန႕ (အာဇာနည္ေန႕)

ဘယ္သူေတြ ေမ့ေနႀကပေစ။ အဲဒီေန႕ကို ငါလံုးဝမေမ့ဘူး။ ဇူလိုင္ (၁၉) တဲ့ သမိုင္းမွာေတာ့ အဆိုးရြားဆံုး လုပ္ႀကံ ခံရမႈပဲ။ သတိရတယ္။ မိုးေလးေတြ တဖြဲဖြဲရြာေနတုန္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္ (၁၉) တဲ့။ ႏိုင္ငံ ေရွ႕ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးေနႀကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရက္ရက္ စက္စက္ လုပ္ႀကံခံခဲ့ ႀကရတယ္။ အဲ့ဒီ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ငါကိုယ္တိုင္ မျမင္ဘူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းစာအုပ္ေတြက ေျပာတဲ့ပံုရိပ္ကို ငါ့မ်က္လံုးထဲက မထြက္ဘူး။

အဓိက မေမ့ႏိုင္တာကေတာ့ ငါတို႕ရဲ႕ ဖခင္လိုေလးစားရတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း… သမိုင္းမွာေတာ့ တစ္ေခတ္မွာ တစ္ခါ၊ တစ္ခါမွာ တစ္ေယာက္ ရွားရွားပါးပါး ေလးစားရတဲ့သူ။ အရြယ္ေကာင္းမွာ တိမ္းပါး သြားခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံသမိုင္းမွာ ထင္ေပၚခဲ့သူ…… ေနာင္အနာဂတ္ ျမန္မာသမိုင္းမွာလည္း ထင္ေပၚေနမယ့္သူ…. မေမ့ပါဘူး… မေမ့ႀကပါနဲ႕…

“လႈိင္းထန္ေလထဲ ေမ်ာတဲ့ အခါ
အထီးက်န္လာတိုင္း အေတြးထဲမွာ
အျမဲျမင္ေယာင္တမ္းတမိတယ္ အေဖ”

ေလးျဖဴရဲ႕ “အေဖ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို နားေထာင္လိုက္တုိင္း ႏိုင္ငံအတြက္ ဖခင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတိရမိတယ္။

“အေဖထြန္းညွိခဲ့တဲ့
အေမွာင္ကိုခြင္းမယ့္ လမ္းျပမီးနဲ႕
အေဖအိပ္မက္ခဲ့တဲ့
အနာဂတ္ေလာကအက်ိဳးသယ္ပိုးမယ့္
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ထဲမွာလွည့္ပတ္
အေဖ့ရဲ႕ေသြးေတြရဲပါတယ္အေဖ”

အခက္အခဲေတြႀကံဳတိုင္း…. သတိရတယ္ အေဖ။ အေဖေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေတာ္ ႀကီးကို အျမန္ဆံုး ျမင္ခ်င္ပါတယ္။ အေဖရဲ႕ အိပ္မက္ေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္း (၆၁) ႏွစ္ ႀကာခဲ့ ေပမယ့္ ေပ်ာက္ပ်က္ မသြားပါဘူး။ အေဖရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးရမွာ သားတို႕လို လူငယ္ေတြရဲ႕ တာဝန္ပါ။ အတိတ္ကို ျပင္ဆင္ခြင့္ မရွိေပမယ့္ အနာဂတ္ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္သြားရမွာ သားတို႕ေတြရဲ႕ တာဝန္ပါ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ အေဖ… ဧရာဝတီျမစ္ႀကီး ရွိေနသ၍ အေဖကို လြမ္းလို႕က်တဲ့ မ်က္ရည္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရင္ထဲမွာ စီးဆင္းေနမွာပါ အေဖ…….